Voel je je onzichtbaar in relaties? Dit is waarom (en hoe je het oplost)
Hoe je op een elegante manier ruimte inneemt in relaties (zonder drama of strijd)
Waarom we onszelf kwijtraken als we té begripvol zijn
Als HSP'er zie je meteen wat er in de ander gebeurt. Je voelt spanning, ongemak, urgentie, verdriet, en automatisch ga je daar rekening mee houden. Je bent begrijpend, warm, volwassen.
Maar er gebeurt iets anders onder de oppervlakte: je schuift jezelf opzij.
Je deelt niet wat het met jou doet. Je houdt je binnenwereld verborgen. En zo raken relaties ongelijkwaardig, zonder dat iemand het zo bedoelt.
Dit zie ik bij heel veel cliënten. Je wilt zó graag de ander niet belasten, dat je jezelf onzichtbaar maakt. En dat doet uiteindelijk pijn.
Het date-voorbeeld (dat bijna iedereen herkent)
Stel: je date met iemand en het is gezellig. Jullie hebben een klik, de gesprekken lopen soepel en je voelt je op je gemak.
Date 1
Halverwege zegt je date ineens dat hij weg moet omdat zijn buurman de hond op de grond heeft zien liggen, en het lijkt niet goed te gaan. Een spoedbezoek aan de dierenarts.
Natuurlijk snap je dat. Je voelt teleurstelling, maar je geeft alle begrip:
"O, wat heftig. Ga maar gauw, die hond moet echt gezien worden."
Oprecht en warm. Maar… je zegt niet wat het met jou doet.
Date 2
Weer een fijne avond, weer een klik. Maar halverwege komt er een telefoontje: er is iets met zijn moeder. Weer een goede reden, weer begrip, weer afbreken.
En je voelt het wel, die teleurstelling in je buik, maar opnieuw zeg je alleen:
"Natuurlijk, ga maar. Je moeder gaat voor."
Wéér klopt het. Maar wéér verdwijnt jouw gevoel naar de achtergrond.
Date 3
En dan nog een derde keer. Weer onverwachts weg. Weer een geldige reden.
En dit keer merk je dat je niet alleen teleurgesteld bent… maar ook gefrustreerd. Op. Leeg. Iets in jou knapt.
Misschien reageer je feller dan je zou willen. Misschien trek je je terug. Misschien barst je in tranen uit.
En je snapt het zelf niet eens helemaal: "Waarom raakt dit me zó? Hij kan er toch niks aan doen?"
Wat hier écht gebeurt
Je emmer loopt vol. Niet door de derde gebeurtenis, maar door drie momenten waarin jij jezelf niet hebt meegenomen.
Je hebt begrip gegeven, maar niet jezelf laten zien. Je hebt goedgekeurd, maar je eigen teleurstelling niet gedeeld. Je hebt ruimte gemaakt, maar geen ruimte genomen.
Dat maakt relaties ongelijkwaardig. En het ondermijnt langzaam je zelfwaarde.
Het goede nieuws? Dit is 100% te voorkomen.
De elegante oplossing: belicht altijd beide kanten
Ruimte innemen betekent niet:
- Harder praten
- Eisen stellen
- Boos doen
- Of "je grenzen stellen" zoals Instagram het bedoelt
Ruimte innemen betekent: je innerlijke ervaring zichtbaar maken, zacht, eerlijk en volwassen.
En dat kan heel simpel met de drie feedbackregels:
✅ De 3 feedbackregels voor elegante, volwassen communicatie
1. Benoem de situatie die je ziet
Neutraal, zonder oordeel.
"Oh, onze [eerste] date wordt nu zo abrupt onderbroken.."
2. Vertel hoe het voor jóú is
Dit is de magische stap die HSP'ers vaak overslaan.
"Ik merk dat ik het jammer vind… Ik baal er een beetje van… Ik voelde me net zo op mijn gemak bij je… Het raakt me dat het nu weer onderbroken wordt…"
Kort, rustig, eerlijk.
3. Geef een behoefte, wens of licht grensje aan
Zonder eisen. Zonder drama. Gewoon volwassen.
"Ik zou het fijn vinden als we een keer een avond hebben die niet onderbroken wordt".
4. En toon dan weer begrip en geef eventueel goedkeuring aan de ander.
"...maar ga nu vooral snel naar je moeder / hond."
Dat is alles. En het werkt.
Wanneer jij jezelf laat zien, kan de ander rekening met je houden.
Wanneer jij je gevoel deelt, wordt de relatie gelijkwaardiger.
Wanneer jij ruimte inneemt, komt jouw plek weer terug in de verbinding.
Je hoeft niet harder te zijn. Je hoeft geen showpony te worden. Je hoeft geen strijd aan te gaan.
Je hoeft alleen jezelf zichtbaar te maken, met zachtheid, eerlijkheid en volwassenheid.
En zoals altijd, oefening baart kunst dus hoppa aan de slag ermee!